Ciao Sicilië! | Manuela & Maurizio

Waauw, een droom die uitgekomen is. Op mijn website schreef ik: ooit wil ik nog een huwelijk shooten in het buitenland Dat kan ik nu afvinken en een volgende droom waarmaken. Alles is mogelijk. Je schrijft het neer, je droomt ervan, je blijft hard werken en dan ineens komt die kans zomaar op je pad wanneer je het totaal niet verwacht.

Meestal schrijf ik mijn blogposts als een tijdlijn van de dag. Maar dit keer doe ik het anders. Dit keer wil ik jullie meenemen in mijn gevoel en de momenten die zo bijzonder waren. De magie van die dag zit niet in de klok maar in hoe het voelde. Dat is nu net wat ik zo graag met jullie wil delen.

Ja, natuurlijk had ik een portie zenuwen. Hoeveel huwelijken je ook gedaan hebt, het blijft spannend. Je hebt maar één kans om het goed te doen. Een huwelijk in het buitenland brengt natuurlijk nog eens zoveel extra uitdagingen met zich mee. Zoals: de reis die je moet plannen, het verblijf en vervoer regelen, al je materialen veilig meenemen, een onbekende omgeving ontdekken, een andere taal proberen te begrijpen, onverwachte weersomstandigheden inschatten, lokale tradities leren kennen, werken met onbekende leveranciers en het moment vastleggen terwijl alles soms net iets anders verloopt dan gepland. Het voelt als een klein avontuur. Ik denk dat je er vast wel een beeld bij kan vormen.

Mijn zus ging mee als mijn persoonlijke assistent en second shooter. Terwijl ik me volledig op de belangrijke momenten concentreerde, zorgde zij ervoor dat alles eromheen soepel verliep: van het dragen van apparatuur tot het inspringen bij onverwachte situaties.

De sfeer, de warmte en de gastvrijheid die ik in Sicilië ervaarde, zijn bijna met geen enkel huwelijk hier te vergelijken. Het heerlijke klimaat draagt daar ook enorm aan bij. Het zachte zeebriesje dat tot aan het kasteel waaide, voelde verfrissend aan. Het antipasto-voorgerecht was zo gigantisch uitgebreid dat het bijna op een hoofdgerecht leek. Het eten was echt overheerlijk vanaf het begin tot het einde.

De ceremonie was prachtig! Gewoonweg onbeschrijfelijk mooi. Alles klopte: de setting, de muziek, de liefde en de prachtige geloften. Ook al verstond ik niet alles, het kwam volledig binnen. Soms hoef je niet alles te begrijpen om te voelen wat er gezegd wordt. Stiekem moest ik zelf een traantje wegpinken, maar ik kon natuurlijk niet te lang stilstaan, want ik wilde deze emoties ook graag vastleggen met mijn camera. Note: Als ik op een dag trouw, dan wil ik dat het zo voelt als deze ceremonie want voor minder doe ik het niet.

Kijk (lees), dit gebeurde echt: bloopers en grappige momenten!

• De weg naar de locatie – Een dag voor het huwelijk gingen we de locatie verkennen met de auto. We hadden een Golf gehuurd, maar kregen een Taigo en dat bleek meteen een avonturenrit! Google maps stuurde ons via een smal lang steegje stijl omhoog en het leek even alsof we nooit boven zouden komen. Ik zat daar, half in paniek, half lachend: dit wordt een verhaal voor later! Gelukkig kwamen we er heelhuids boven.
• De krakende boxen – Tijdens de ceremonie kraakten de boxen zo hard dat iedereen opschrok. Eerst werd mijn gsm de schuld gegeven, daarna mijn camera. Of het echt door mij kwam? Waarschijnlijk niet, maar het zorgde voor een hilarisch moment. Al lachend zei ik: ik durf niet meer te bewegen, straks kraakt het weer! Uiteindelijk werd het maar op de ‘Belgische fotograaf’ geschoven… die zien we toch niet meteen terug, haha!
• De pasfotograaf – Hoe later op de avond, hoe meer moppen en grapjes er de ronde deden. Zo werd er aan mij gevraagd: “Doe je ook pasfoto’s? Ik wil er één die echt past!”
• Het tafelkleedmoment – Laat op de avond werd er een toast uitgebracht op het bruidspaar. Ik deed een stapje achteruit om het geheel mooi vast te leggen… en trapte prompt op een tafelkleed! Mijn hart sloeg even over, klaar voor het gerinkel maar gelukkig bleef alles netjes staan. Ik stond daar even als een standbeeld, opgelucht en stiekem lachend om mezelf.

Natuurlijk was dit huwelijk de kers op de taart voor mij, en ik ben er zeker niet weggegaan zoals ik gekomen was. Het heeft mij veranderd en verrijkt. Mijn kijk op het bewerken van foto’s is voorgoed veranderd: het gaat voor mij niet langer om eindeloos retoucheren en mij te verliezen in details maar om het verhaal en de emoties overbrengen. Soms veranderen dingen last minute in de planning en dat kan in het begin frustrerend zijn. Juist die onverwachte wendingen maken het werk spannend en echt. Het heeft me geleerd los te laten en vertrouwen te hebben in het moment: alles verloopt uiteindelijk precies zoals het moet zijn.

Deze ervaring heeft me niet alleen als fotograaf verrijkt maar ook op persoonlijk vlak. Ik ben hier zo dankbaar voor. Bedankt Manuela en Maurizio dat ik deel uit mocht maken van jullie grote dag en voor deze onvergetelijke ervaring. Ik wens jullie alle liefde en geluk toe.

Als je het verhaal tot het einde hebt gevolgd, is het nu tijd om te kijken! Hieronder deel ik een selectie foto’s die deze onvergetelijke dag perfect vangen. Scroll, Klik, kijk en laat je meenemen in de magie van deze dag.